Callantsoog

Vrijdag 12 september Sta je op en kom je buiten, goedemorgen de koffie is klaar, zit er al weer een groepje mensen. O, my God, wie mij kent weet dat ik geen ochtend mens ben en opstart problemen heb. Maar zo lief. Om tien uur koffie in de tent, daarna dwars door het bos naar Callantsoog gefietst. Zit er een solo op een bankje, even er naast gaan zitten. Dan komen de gesprekken en ben je zo een uur verder, samen even lunchen, zo waardevol. Ik leg het maar even uit, een solo is gescheiden, vrijgezel, weduwe of weduwnaar die allemaal de liefde hebben om te camperen. Ik zou door fietsen naar het strand maar het hoofd zat zo vol dus maar terug naar de camping. Even liggen en daar zijn we weer. Wat het fijne is van dit weekend dat het  haast allemaal mensen zijn die hun partner hebben verloren. We hoeven niets uit te leggen, we weten wat de ander voelt, want dat voel jij ook. Diepe gesprekken alsof je elkaar al jaren kent. Een lach en een traan. Weer geen tijd om te koken, dus maar patat gehaald. Vanavond een lezing van de KNRM, hapje, drankje. Ik heb in tijden niet zo gelachen, heerlijk.  

Zaterdag 13 september

Eigenlijk de 14e, het is al na twaalven. Wat een heerlijke dag. We hebben een fijn groepje van een man of acht, allemaal dezelfde leeftijd, de gemiddelde leeftijd van het solo weekend is 65 jaar. Er lopen tachtigers en iemand van 90 die ook nog camperen. In de grote tent kon je reiswensen bekend maken. Maar we waren er snel uit, volgend jaar samen een weekendje weg en dan naar Frankrijk, somigen werken nog en een paar met pensioen, maar dat komt wel goed.  Er staat hier nog 1 met dezelfde camper als ik, dus ik erop af en weet nu ook hoe de kachel werkt en hoe de watertank op slot moet. Zat ik altijd mee te klooien. Links is los en rechts dicht. Vanavond een warm- en koudbuffet, 200 man. Nu denk je, het buffet is geopend en iedereen stormt tegelijk naar het buffet. Nee, netjes tafel voor tafel. Perfecte organisatie. Stukje muziek erbij en beentjes van de vloer, wat een feest. Zingen en lachen, zo erg zelfs dat ik pijn in mijn rug had van het lachen. Heb in tijden niet zo gelachen en plezier gehad. Wat een fijne dag. Morgen nog koffie en een broodje en dan maandag richting Texel.