Vakantie september 2014

Vakantie Callantsoog Daar gaan we dan, op naar het solo weekend van de Nederlandse Kamper Club. Bij het oprijden van de camping even een traantje wegpinken. Maar dan de warmte van de ontvangst, iemand zei het zo mooi, hier hoef je niets uit te leggen hoe je je voelt, we voelen allemaal hetzelfde. Netjes naar de plek begeleid, 3 meter van je buurvrouw of man. Komt er naast mij een vrouw te staan die haar man 3 maanden terug plotseling was overleden. Petje af om dan al die stap te nemen. Dan moeten we doorlussen met de stroom, rustig kijken en overleggen en dan yes dat kunnen we. Meteen een klik. Op naar de koffie, voorstellen en het voelde meteen als een warm bad. Terug naar de camper en komt er een man aan met doorlus eurostekkers. Dat is een stekker waar een gewone stekker ook in kan, dus zeg maar een dubbele stekker. Maar dan moet de oude eurostekker eraf en het snoer moet op de nieuwe. Is het nog te volgen. Maar genoeg mannen, die het voor ons willen maken. Ook weer klaar en ja zo`n man bied je natuurlijk een pilsje  aan. Duurde maar even of we zaten met een man of acht met hapjes en een drankje. Dan komen de verhalen, mijn buurvrouw, Paula, heeft de mooiste verhalen, de tranen lopen ons over de wangen van het lachen. We worden om acht uur in de tent verwacht en er moet nog gegeten worden, snel een kop soep en een boterham en daar gaan we weer. De tent zit aardig vol, er komen 185 campers, dus hoe het morgen bij de opening van het weekend komt, dat wordt proppen. Maar wat is het gezellig. Om half tien terug en even rust en de dag doornemen. Ik ben blij dat ik gegaan ben, heb in tijden niet zoveel gelachen als vandaag. Geeft weer energie.