Groenlo
Blijf op de hoogte en volg Jeannette
13 Juni 2015 | Nederland, Olst
Groenlo
Gisteren vertrokken uit Olst, zoals ik zei steil omhoog. Nu is dat nog niet zo`n probleem, maar wel als er kiezelstenen liggen. Yes, ben boven. Ik zeg dan ook hardop Yes, dat hebben we ook weer overleeft. Zag het al voor mij, een vrouw achter het stuur die met een trekker omhoog moet worden getrokken, je wil het niet meemaken. In Olst heerlijk gefietst, vroeger stonden er langs de IJssel meerdere steenfabrieken, er is nog een bewaard gebleven. In de ovens verblijven nu vleermuizen en uilen. Heb er met een afstand naar staan kijken, moet niets van vleermuizen hebben. Dus op naar Groenlo, 20 jarig bestaan van de soloclub. Ik zal het even uitleggen. Ik ben lid van de Nederlandse Camper Club en die hebben een afdeling van 500 solo leden. Meer vrouwen als mannen en meer weduwen, weduwnaars dan gescheiden mensen. Ik betrap me zelf er altijd op, dat ik meteen er achter aan zeg, het is geen datingclub. Je ontmoet hier reis- en lotgenoten. In het programmaboekje stond dit gedicht:
Ik geloof
Dat ik geen groter geschenk
Kan ontvangen
Dan door de ander
Te worden gezien
Te worden gehoord
Te worden begrepen
Te worden aangeraakt
Het grootste geschenk
dat ik kan geven is
De ander te zien,
te horen, te begrijpen,
aan te raken.
Wanneer dat gebeurt
voel ik
dat er contact is gelegd.
Nu ik dit type, druppen de tranen weer op mijn tablet. Maar lieve mensen daar draait het om in het leven, gehoord te worden en contact maken. Zoek het contact niet alleen in je naaste omgeving, maar kijk over die schutting. Zo genoeg filosofische gepraat. Op naar Groenlo, mooie binnendoor route, zo nu en dan even op een parkeerplaats om de meute auto`s achter je te laten passeren. Wat doet de Tom Tom, die stuurt mij een dood lopende weg op, pas na 500 meter het bordje, dood lopend. Gelukkig kon ik bij een boerderij keren. Ik hoorde van mensen met een grote camper die achter uit moesten rijden, want die konden niet keren. Ik ben eigenwijs, ik zie een verkeersbord met een pjjl richting camping en geloof nog mijn Tom Tom, drie verkeerd gereden, leer het ook nooit. Kelder trekje, zus je weet het, wij weten het altijd beter. Nu weer met 210 campers, zo leer je heel wat mensen kennen. Vanavond de opening van de week met een dweilorkest. Dan denk je hier wil ik niet zijn, nee, natuurlijk wil je hier niet zijn, want dat zou betekenen dat Jan er nog was en je nu ergens anders met hem op vakantie was. Flinke huilbui, terwijl er mensen om je heen staan. Maar de warmte, de knuffels die je krijgt, doen je goed en je gaat weer verder. En hup, terug die smile op je face. Fijne gesprekken en een borrel, we gaan ervoor. Weer lekker zitten kletsen met mijn soul mate, die vorige week in Giethoorn bij mij was, we raken niet uitgesproken. Morgen buffet en muziek, dan maar even lekker swingen. Het is nu zaterdag en de regen tikt gezellig op de camper, een goede reden voor een middag dutje.
Gisteren vertrokken uit Olst, zoals ik zei steil omhoog. Nu is dat nog niet zo`n probleem, maar wel als er kiezelstenen liggen. Yes, ben boven. Ik zeg dan ook hardop Yes, dat hebben we ook weer overleeft. Zag het al voor mij, een vrouw achter het stuur die met een trekker omhoog moet worden getrokken, je wil het niet meemaken. In Olst heerlijk gefietst, vroeger stonden er langs de IJssel meerdere steenfabrieken, er is nog een bewaard gebleven. In de ovens verblijven nu vleermuizen en uilen. Heb er met een afstand naar staan kijken, moet niets van vleermuizen hebben. Dus op naar Groenlo, 20 jarig bestaan van de soloclub. Ik zal het even uitleggen. Ik ben lid van de Nederlandse Camper Club en die hebben een afdeling van 500 solo leden. Meer vrouwen als mannen en meer weduwen, weduwnaars dan gescheiden mensen. Ik betrap me zelf er altijd op, dat ik meteen er achter aan zeg, het is geen datingclub. Je ontmoet hier reis- en lotgenoten. In het programmaboekje stond dit gedicht:
Ik geloof
Dat ik geen groter geschenk
Kan ontvangen
Dan door de ander
Te worden gezien
Te worden gehoord
Te worden begrepen
Te worden aangeraakt
Het grootste geschenk
dat ik kan geven is
De ander te zien,
te horen, te begrijpen,
aan te raken.
Wanneer dat gebeurt
voel ik
dat er contact is gelegd.
Nu ik dit type, druppen de tranen weer op mijn tablet. Maar lieve mensen daar draait het om in het leven, gehoord te worden en contact maken. Zoek het contact niet alleen in je naaste omgeving, maar kijk over die schutting. Zo genoeg filosofische gepraat. Op naar Groenlo, mooie binnendoor route, zo nu en dan even op een parkeerplaats om de meute auto`s achter je te laten passeren. Wat doet de Tom Tom, die stuurt mij een dood lopende weg op, pas na 500 meter het bordje, dood lopend. Gelukkig kon ik bij een boerderij keren. Ik hoorde van mensen met een grote camper die achter uit moesten rijden, want die konden niet keren. Ik ben eigenwijs, ik zie een verkeersbord met een pjjl richting camping en geloof nog mijn Tom Tom, drie verkeerd gereden, leer het ook nooit. Kelder trekje, zus je weet het, wij weten het altijd beter. Nu weer met 210 campers, zo leer je heel wat mensen kennen. Vanavond de opening van de week met een dweilorkest. Dan denk je hier wil ik niet zijn, nee, natuurlijk wil je hier niet zijn, want dat zou betekenen dat Jan er nog was en je nu ergens anders met hem op vakantie was. Flinke huilbui, terwijl er mensen om je heen staan. Maar de warmte, de knuffels die je krijgt, doen je goed en je gaat weer verder. En hup, terug die smile op je face. Fijne gesprekken en een borrel, we gaan ervoor. Weer lekker zitten kletsen met mijn soul mate, die vorige week in Giethoorn bij mij was, we raken niet uitgesproken. Morgen buffet en muziek, dan maar even lekker swingen. Het is nu zaterdag en de regen tikt gezellig op de camper, een goede reden voor een middag dutje.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
