Van, Turkije

Turkije Het is zo ver, morgen een weekje naar Van in het Zuidoosten van Turkije. De bevolking bestaat voor 60 % uit Koerden, die zich niets van de Turkse bombardementen aan trekken. Om een indruk te geven, Iran ligt hier 600 km vandaan en het grenst aan Syrie. De dochter van mijn broer, Kassandra gaat trouwen met Musti. Zij hebben elkaar ontmoet tijdens een vakantie in Antalya. Voor de verdere relatie, moet eerst de imam toestemming geven, dat betekend dat je vrienden bent en niet samen mag slapen. Dan na een tijdje komt het uitwisselen van de vrienschapsringen bijgewoond door de wederzijdse ouders, dan mag je eindelijk samen slapen. Nu na 8 jaar het huwelijk in Turkije. Eerst het Henna feest, dat betekend dat de familie toestemming geeft voor het huwelijk. Dan morgen de trouwerij waar de rest van de vrienden zijn uit genodigd. Als ze niet in Turkije waren getrouwd wordt de familie van Musti verstoten. Dus daarom een huwelijk in Turkije en Holland. Een mooie traditie. Ik ben door mijn broer uit genodigd, zo speciaal om dit te mogen meemaken. De neuroot in mij wil alles zelf onder controle hebben en regelen, maar nu moet ik mij overgeven, alles wordt geregeld. De tickets, visum, boardingpas, alleen de inentingen moest ik zelf regelen. Lisanne, die ook mee gaat, moest mij daar nog aan op attenderen. Nog een nieuwe koffer moeten kopen, die ik had was te klein. Ben drukker met dit weekje dan een maand met de camper weg. Om half acht in de avond met de trein naar Schiphol.  Door de douane, allemaal toeters en bellen bij mij, fouilleren, niets gevonden. Overstappen in Istanbul, daar moesten we drie uur wachten voordat we verder kunnen vliegen. We moesten ons nog haasten om het vliegtuig te halen. Wachten op de koffers, uitchecken en weer inchecken. Vies vliegveld als je dat vergelijkt met Schiphol. Een binnenlandse vlucht van 2 uur naar Van. Sukkel je eindelijk in slaap , ontbijt. Bij de landing in Van maar even de ogen dicht gedaan. Je vliegt eerst tussen de bergen, de vleugels raken bijna de wanden, dan over het meer aanvliegen en vol in de remmen. Een heel korte landingsbaan, klein vliegveld, er is ruimte voor een vertrekkend en aankomend vliegtuig.  Na 13 uur eindelijk in Van. Je wordt van alle kanten aangestaard. Kassandra vergeleek het met dat wij voor eerst een neger zagen, daar konden wij de ogen ook niet van afhouden. Hier komen geen westerlingen. Dan kom je buiten en slaat je de warmte je tegemoet. We zouden eerst naar het hotel om te slapen maar Musti zijn ouders verwachten ons voor het ontbijt. Dan kom je daar schoenen uit, dikke omhelsing, terwijl je de mensen niet kent, zo warm het ontvangen worden door de familie. Tafel wordt binnen gezet en er wordt voor ons gedekt. 3 verschillende soorten brood, kazen, jam, chocopasta, komkommers, tomaten er is van alles. Zo gastvrij, dat je er stil van wordt. Op naar het hotel, aan het meer, zwembad en een pier die in zee loopt. Eerst maar even slapen en na een heerlijke douche wil je wel even wat eten. Heb je de pech dat ze in hotel geen Engels spreken. Na tussen komst van Musti kunnen we bij de receptie, er zijn 3 die een beetje Engels spreken, de bestelling door geven en zorgt de chefkok er voor dat we het krijgen. Wel even koffie besteld, Turkse koffie, die van mij gaat zo het meer in. Koffieprut, niet te zuipen. En dan ik krijg nog kippevel als ik er aan denk. Weer na Musti zijn ouders waar voor ons een feestmaal klaar staat. Gevulde aubergines met rijst, gevulde wijnbladeren, een soort nasiballen maar dan gevuld met gehakt, salade, ik vergeet de heerlijke linzensoep vooraf. Als toetje baklava. Je voelt je schuldig als je niet alles op kunt. Hierna in de tuin thee drinken en baklava. Deze smaakt heel anders dan in Nederland, niet zo zoet. Lisanne heeft zich hiervan een slag in de rondte gegeten. Ik leg het even uit, Musti zijn ouders wonen in een appartement en zijn oma, oom en tante in een gewoon huis, met een gigantische tuin. Kippen, geiten en een grote fruit boomgaard. Dan het ritueel van het thee zetten. Dat gaat zo. Een soort zilveren waterkoker, daar onder wordt een vuurtje gestookt en zo krijg je dus kokend water. Hier wordt de thee van gezet wat een heerlijke smaak heeft. Er staan suikerklontjes en gewone suiker op tafel. Van het suikerklontje bijt je een stukje af en neemt dan een slokje thee, heel aparte smaak gewaar wording. Als je theeglas leeg is wordt die meteen weer ingeschonken. Als je geen thee meer wilt moet je glas op zijn zij leggen. Wat Turkse woordjes geleerd. Terug naar het hotel, is er een bruiloft, zeker 500 gasten, en er staan veel dure auto`s voor het hotel. Het dansen van de gasten, tranen biggelen Lisanne en mij over de wangen. Dit is zo`n gastvrij land, daar kunnen wij nog wat van leren. Stel je eens voor dat je familie drie keer per dag langs komt, dan heb je zo iets, zijn ze daar nu al weer. Hier is dat heel normaal. Nu op de hotelkamer aan de Bacardi met uitzicht op het feest. Moe, met een hoofd vol indrukken proberen te slapen. Vanochtend het ontbijt, daar staat Van bekend om. Heel uitgebreid, brood, verschillende soorten jam en kaas, fruit, teveel om op te noemen. Eindelijk koffie, wel Nescafe, maar goed we zijn wakker. Mijn broer heeft niets met het Turkse eten, die heeft liever een biefstuk.  Besteld iemand een tosti, meteen een foto van gemaakt, kunnen we dat tussen de middag bestellen en hoeft het dat niet met handen voeten.