Sankt Goar

Woensdag 18 juni De afgelopen twee nachten in Punderich gestaan.  Ik heb jullie verteld van mijn horloge, het goede nieuws is, ik heb hem gevonden. Ga de wc leggen en wat ligt erop de wc, in een afgesloten kast, mijn horloge, zo blij. Het was maar goed dat er twee restaurants op de camping waren, want alles was op, zelfs het bier. Dus ik naar het restaurant en wat staat erop de kaart, Hertog Jan, heerlijk. Daarna de vertrouwde Duitse snitzel en een heerlijke rode wijn. In Duitsland kennen ze geen nagerechten kaart, zo jammer. De volgende dag, ik zit buiten, komen er Nederlanders of ze de fiets bij mij neer mogen zetten, willen de stad verkennen en vertrouwen het niet om de fietsen daar neer te zetten. Natuurlijk mag dat. Ik ga ook de stad in op zoek naar een bank en een supermarkt. Op de meeste campings en camperplaatsen kun je niet betalen met de pin. Een bank gevonden, supermarkt niet, wel een bakker, maar die verkoopt geen bier. Stad valt tegen, alles dicht, zelfs de terrassen. Komen de mensen van de fiets terug, we raken aan de praat en het blijkt dat de vrouw ook haar man is verloren en daarna de camper heeft verkocht. Ze heeft nu weer een nieuwe relatie en trekken er nu op uit met een caravan. Ze zei tegen mij, ik had niet gewild dat mijn nieuwe vriend in de camper van mijn man en mij had gereden, kon me daar wel wat bij voorstellen. Wat kunnen deze gesprekken waardevol zijn, leer er zelf ook weer van, stof tot nadenken. Maar nog steeds geen bier, ik naar het restaurant, natuurlijk, we verkopen bier, opgelost. De tweede avond ook maar uit eten, koelkast leeg. Frikandel speciaal met patat, Lisanne en Jort weten wat de frikandel speciaal voor mij betekend, Spanje aan de boulevard. Papa, verklaarde mij voor gek, maar ik aan de frikandel speciaal. De camping had een grote partytent opgesteld met een megascherm, geen sfeer. De Duitsers kunnen nog wat van ons leren, flauw gejuich.  Ik had deze twee dagen geen televisie, maar daar kwam ik vandaag achter, verkeerd ingesteld. Vandaag boodschappen gedaan en weer een berg op. Aldi, natuurlijk voor de rum en daarna naar de Lidl en een super, de super supermarkt, van een schuursponsje, Telegraaf, tot een fiets. Daarna weer de berg af, 11 procent naar beneden, halverwege niet vooruit te branden, aan de kant op de vluchtstrook, waarschijnlijk verkeerd geschakeld. Heeft iemand tips, om die bergen naar beneden te gaan, op de rem of de koppeling gebruiken. Ik weet dat Erik Damstra, rij instructeur, 1 camper les van gehad, daar iets over heeft gezegd. Daarna nog wel een rijvaardigheidscursus gedaan, met mijn zus Annemarie, maar ben het kwijt. Ben nu in Enkrich, mooi stekje aan de Moezel. Betalen via een parkeermeter, die geen bankpas accepteerd en natuurlijk gepast geld, de automaat geeft geen geld terug. Ik had geluk, de beheerder was er en ik kon contant afrekenen.  Pak net een rum cola en zou in plaats van het lege colaflesje mijn net gevulde glas er in gooien, ging net goed. Ik geniet met volle teugen, alleen die bergen, wordt er gek van. Ja, ik hoor jullie zeggen waarom ga je er dan heen, eigenwijs. Blijf hier drie nachten staan en zien wel waar we daarna terecht komen.       Zaterdag 21 juni. De langste dag. Ik heb maar twee dagen in Enkrich gestaan, voelde me daar niet happy. Ik weet niet wat het was, maar voelde niet goed aan. Door gereden naar Mehring, gelukkig niet zulke hoge bergen. Net vanaf de camperplaats achter een oude camper aan gereden, wat een lol. Stukje snelweg en door een heel klein dorpje met smalle straatjes, dat was mijn eigen schuld, nam bij een rotonde de verkeerde afslag. Op de camperplaats aangekomen, eerst de camper neer zetten en een plek zoeken. Stond behoorlijk vol. Meteen aangesproken door een Nederlander, zet hem maar naast mij neer. Voelde meteen goed. Iedereen kijken hoe ik achteruit parkeer, laat me niet gek maken. In 1 keer goed, ik had applaus verwacht, zo jammer. Sta tweede rij aan de Moezel maar kan tussen de campers door kijken. Iedereen komt wel een praatje maken en vragen, alleen op stap. Als ik het verhaal doe, vinden ze mij stoer of een bikkel. Heb daar wel moeite mee, heb het gevoel dat ik mij steeds moet verantwoorden, ik ben niet zielig en vermaak me prima. Waarom zou een man wel alleen met een camper op stap kunnen en een vrouw niet. Ik denk dat de mannen denken, dat vrouwen niets kunnen. Maar ze vergissen zich lelijk, wij kunnen alles. Wat ook stof tot praten geeft is mijn tekkel, schotel, aan verschillende mannen, ja weer de mannen, uitleg gegeven. Werkt prima en kan heerlijk voetbal kijken, breiwerk op schoot wie doet mij wat. Als ik zie hoe iedereen worstelt met het instellen van de schotel, heb ik in twee minuten televisie. De eerste avond heerlijk op het terras van de camperplaats gegeten, meteen een fles rode wijn mee genomen. Hier wel nagerechten, een heerlijke coupe ijs na. Gisteren een berichtje van mijn buurman, Kees. Jeannette, ga je verhuizen want de kamer is leeg. Dat heet sociale controle. Nee, de kinderen gaan verven en laminaat leggen. Zo lief en trots op mijn drie kinderen en aanhang. Zou ik gisteravond de deur deur dicht doen, legt er een 12 meter lang passagiers schip aan. De mensen waren de wal op geweest en stapten hier weer aan boord. De hele camperplaats leeg gelopen, geprobeerd aan boord te komen, kansloze missie. Vandaag lekker tussen de wijngaarden door gefietst, lunch in een oude Duitse burcht, hopa weer 20 km. Volgend jaar maar een elektrische fiets, heb mij daar hier over laten voorlichten. Krijg ik een app van mijn zus, waar blijft het reisverslag. Geen internet op mijn tablet, maar je had toch een kaartje gekocht, werkt niet. Nou dan zijn we echte Kelders, v.d. Molens, foto's sturen, advies, want het zal werken. Nou mooi niet, als ik terug ben geld terug vragen. Via de familieapp iedereen raad geven en zo ben je drie kwartier verder. Ik kan iedereen aanraden een familie app aan te maken als je op vakantie bent, kun je iedereen tegelijk op de hoogte houden en is nog gezellig ook.   Zondag 22 juni Rustdag, opstaan met het zonnetje en een stralende dag. Lekker gelezen en geluierd. Komt er vanmiddag een buscamper, 5 meter ongeveer, achter mij staan. Belgen, niets mis mee. Duurt even, wordt er een buiten bench opgezet. Ik kijk vol belangstelling, 1 hond, nog een hond, de Belg tegen mij er komt nog 1. Een Ierse wolfshond van twee maanden, en al een kalf van een hond. Zo zielig, de hele tijd in de bench en amper ruimte om te gaan liggen. Die moeten ook slapen in die camper van amper 5 meter. Ga dan niet op vakantie of doe ze in een pension. De honden doe je er, volgens mij, in ieder geval geen plezier mee. Ik heb zowel de camper van buiten en van binnen laten opknappen. Ik had het idee dat de vuilwater tank niet in orde was. Nou, hij loopt nu als een trein, weer een stukje rust. Het is nu elf uur en de hele camperplaats al in de rust. Ik ben een avondmens en heb in de ochtend opstart problemen. Maar ik ben er achter waarom iedereen zo vroeg ligt. Allemaal gepensioneerd en kunnen iedere dag uitslapen. Ik ben op vakantie en geniet van ieder moment van de dag, vooral de avond en een stukje van de nacht en ben soms niet op bed te schoppen.  Morgen naar de Rijn, pakken we ook even mee.   Maandag 23 juni Vanmorgen om tien uur vertrokken. Onderweg in Oberwesel boodschappen wezen doen, weer voldoende voorraad. Daarna het laatste stukje naar Sankt Goar, aan de overkant van de Lorely. Aan de waterkant is het haast onmogelijk om te staan. Rijdt er net een camper weg. Neer zetten, kom ik er achter dat de stroomkast te ver weg zit. Dus in de achteruit en nu tweede rang, ook niets mis mee. Weer niet op de camping kunnen pinnen, wat dat betreft lopen de Duitsers achter. Morgen maar even de stad in en pinnen. Kom ik hier, geen internet bereik op de telefoon. Als ik naar een nieuwe stad reis, moet ik de familie app berichten waar ik ben. Jullie zullen zich afvragen waarom, omdat ik vorig jaar in Denemarken een aantal dagen onder water was. Niemand kon contact met mij krijgen en ze waren ongerust. Dus nu helemaal in de stress. Nu heb ik nog een telefoon mee voor de hotspot, wat niet werkt, daarmee een berichtje naar Lisanne, ik ben er nog. Ik durfde de telefoon niet uit te zetten, is een nieuwe telefoon en ik wist niet of ik het wachtwoord had veranderd. Op hoop van zegen, en yes het juiste wachtwoord, en het internet doet het weer. Het thuisfront ook weer gerust. Wat kun je dan in de stress zitten. Ik sta op plekken aan de Moezel en de Rijn waar ik ook met Jan ben geweest. Glimlach dan en haal de herinneringen op. Vanmiddag loop ik langs het strandje waar Blacky heeft gezwommen, lach en loop verder, zo moet het ook, maar vergeten doe ik nooit.